Een Japanse sage

Een Japanse sage

• Bompa Borgmans
• 1 reactie
• 04 Sep 2024

Diep in het hart van Japan, in een klein dorpje genaamd Yamakawa, leefde een jonge viskweker genaamd Hiroshi. Hij had een bijzondere passie voor Nishikigoi, de kleurrijke koi-karpers die bekend staan om hun schoonheid en gratie. Hiroshi's familie kweekte al generaties lang Nishikigoi, en hun vijvers waren gevuld met vissen die in alle kleuren van de regenboog schitterden.

Elke ochtend, nog voordat de zon opkwam, liep Hiroshi naar de vijvers om de vissen te voeren en te verzorgen. De serene stilte van de ochtend werd alleen doorbroken door het zachte gekabbel van het water en het fladderen van de vissenvinnen. Hiroshi wist dat elke koi een uniek patroon en karakter had, en hij had de bijzondere gave om de meest uitzonderlijke exemplaren te herkennen en te verzorgen.

Op een dag, terwijl Hiroshi door de velden liep, ontdekte hij een kleine, verlaten vijver aan de rand van het bos. Het water was troebel en er leek geen teken van leven te zijn. Maar toen hij beter keek, zag hij een kleine koi met een doffe, bijna kleurloze schubben. Iets in de ogen van de vis trok zijn aandacht, en hij voelde een diepe connectie met het dier.

Hiroshi besloot de koi mee naar huis te nemen en haar een kans te geven. Hij plaatste de vis in een van zijn heldere vijvers en begon haar met zorg en toewijding te voeden. Elke dag sprak hij zachtjes tegen haar en vertelde hij haar verhalen over de oude legendes van de Nishikigoi.

Langzaam maar zeker begon de koi op te bloeien. Haar schubben kregen weer kleur, en na verloop van tijd werd ze een van de mooiste vissen in de vijver. Haar kleuren waren levendig en haar bewegingen sierlijk. Hiroshi noemde haar Yume, wat 'droom' betekent in het Japans.

Het nieuws over Yume verspreidde zich snel door het dorp en al gauw kwamen mensen van heinde en verre om de prachtige koi te bewonderen. Hiroshi's vijvers werden beroemd, en hij werd uitgenodigd om zijn vissen te tonen op tentoonstellingen over de hele wereld. Maar voor Hiroshi was Yume altijd de bijzonderste, want ze herinnerde hem eraan dat ware schoonheid vaak verborgen ligt en alleen zichtbaar wordt door liefde en toewijding.

Jaren gingen voorbij en Hiroshi werd een oude man. Op een dag, toen hij aan de rand van de vijver zat en naar Yume keek, voelde hij een diepe rust. Hij wist dat hij zijn levenswerk had voltooid en dat de geest van de Nishikigoi voortleefde in elke vis die hij met liefde had grootgebracht. En zo bleef Yamakawa, het kleine dorpje, een plaats van wonderen, waar de kleuren van de regenboog altijd in het water dansten en de dromen van een jonge viskweker werden gekoesterd en herinnerd.